Çok sevdiğim, cici mi cici, güzel mi güzel, zeki mi zeki ve inanılmayacak kadar mütevazi bir arkadaşımdır 'Kuzucum'. Aşkımla O'nu Eva Mendez'e benzetiriz.
ABD'den dönüşte ofise geldiğim ilk gündü. Karşılıklı masalarda otururduk. O gün, ofise benden sonra geldiğinde 'Kuzucuum' diyerek karşılamıştım Merve'ciğimi; halbuki daha önce hiç böyle hitap etmemiştim. O da şaşırmıştı, ben de. Ama ikimizin de çok hoşumuza gitmişti. Başlıktaki 'Kuzucuğum'un özet hikayesi böyle. İlk tanıştığımız günden itibaren benim için çok farklı bir yeri vardı, hala da öyle. Bana her fırsatta verdiği hediyelerinden biri çok anlamıdır; üzerinde 'Arkadaşlarımız kendi seçtiğimiz ailelerimizdir' yazan bir magnet. Doğru söze ne denir. Biz birbirimizi seçmiştik aile olmak için.
Zafer'i bize ilk tanıştırmaya getirdiğindeki mutluluğunu anlatamam. Tamam, demiştim o gün, Kuzucum da kendi 'aşkı'nı buldu sonunda! Perşembe akşamı Moda Deniz Klübü'nde çok zarif bir düğünle evlendiler. Benim 'Kuzum' diye söylemiyorum, gelin olmanın bu kadar yakıştığı nadir insanlardan. Zafer'le nasıl da uyumlular, sevgi dolular birbirlerine karşı. Nikah defterine imzalarını atarken aşkımla birbirimizi öptük. Sadece mutlulukta değil, zor zamanlarında da birbirlerinin yanında olsunlar diledik.
Bir de beni ağlattı! Barkovizyonda her ikisininde çocukluklarından itibaren çekilen fotoları dönüyordu. 2. beyin rektifiyesinden 2 ay kadar öncesinde Kuzucum'la sarmaşdolaş çekilen bir fotoğrafımızı barkovizyonda görünce attığım çığlığı sel gibi akan gözyaşlarım izlemesin mi! Tabi makyaj darmaduman! Yanımda tazelemek için malzemelerim de yoktu! Hele bir balayından gelsin sorarım hesabını ;-))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder