Üstünden zaman geçti, yazamadım. Ama şimdi yazıyorum.
Bülent Arınç, "Öcalan gençlik hayalleri olan, namazında biriydi."
diyerek şişenin tıpasını oynattı. Tıpayı gevşeten ise, terörist başı/katil Apo'nun liseden arkadaşı olan eski Merkez Bankası Başkanı ve şimdi Cumhurbaşkanı Başdanışmanı olan Durmuş Yılmaz oldu:
"Dindar biriydi. Günde 5 vakit namazını kılardık. Mütevazi, çekingen, hatta pasif bir kişiydi."
Beni asıl meraklandıran şey şu:
Civanım delikanlı,
dindarlardan terörist çıkmayacağı savına niye sahip çıkmıyor? Bu savlarını niye bu kadar aceleyle terk ettiler?
Çocuklarını terörist olmayacağı garantisiyle dindar yetiştiren aileleri niye yarı yolda bıraktılar?
Bu söylemi zaten laf olsun, torba dolsun diye mi dile getirmişlerdi? Yoksa, buna gerçekten inandıkları halde, çabucak terk etmeleri için kendileri açısından gerçekten hayati sonuçlar doğuracak sebep(ler) mi var?
Tam bir yukarı tükürsen bıyık, aşağı tükürsen sakal durumu, değil mi?
Aslında ne yapmaya çalıştıklarının ipuçlarını, iki arkadaşın (C.Başkanı Başdanışmanı Durmuş Yılmaz ve dindar/terörist başı/katil arkadaşı Apo) lise muhabbetini yapan Taha Akyol'un yazısının bitiş cümlesinde bulabilirsiniz:
"Dindar, çekingen, mütevazı bir hayat ve kültürden, Marksist, hatta Stalinist ve şiddete dayalı, kanlı bir yola girmesi araştırmaya değer bir konudur."
Moda deyişe uygun söyleyeyim: Cinin şişeden çıkmaya artık hazır olduğundan KILLANIYORUUUM!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder