22 Ağustos 2010 Pazar günü, sabaha karşı 01.15'de, beni çocukken 'ceylan gözlü' diyerek, ameliyatlarımdan sonra 'kahramanım benim' diyerek seven; benim de hayatımın geçmiş 30 yılı boyunca ''Böyle bir babam olsa...'' diyerek sevdiğim Mustafa amcamın ruhu bedenini (ve beni) terk etti...
Basin sag olsun... Baki denen hos bir seda imis bu gök kubbede misali, geride kalanlarin gideni andigi zaman iclerinde böyle tatli hos bir duygu oluyor ve suratta da tatli bir gülücük olusuyorsa ne mutlu...
YanıtlaSilYolu açık olsun :)
YanıtlaSilBaşınız sağolsun.
Yavuz abi, çok teşekkürler.
YanıtlaSilBugünlerde, yüzde tatlı gülücük oluşur oluşmaz ardından göz yaşları da geliyor. Bir zaman sonra, göz yaşları azalacak, gülmeler çoğalacak. Öyle insanlardan biriydi Mustafa amca.
Sevgiler.
SESSİZ VE SONSUZ, hoşgeldin.
YanıtlaSilNe güzel bir ifade, ne güzel bir bakış açısı :)
Çok hoşuma gitti, çok teşekkür ederim.
Sevgiler.