Tedavideyken, sevgili terapistim 'Maya takvimi yanlış hesaplanmş. Dünyanın sonu 2012 değil, BUGÜNmüş, dedi.
Saat 11.45'den itibaren 18.45'e kadar her an dünyann sonu gelebilirmiş!
Diğer hastalar ve terapistlerin katkılarıyla epey geyik döndü ortamda. Ne yapmalı acaba sorusunun yanıtlarını ararken
ben kullandığım ilaçlar yüzünden doğru düzgün içki içemediğimi, hazır dünyanın sonu gelmişken kendimi rakıya vurmak istediğimi söyledim. O anda inanılmaz bir olay gerçekleşti - hayır, dünya patlamadı - 'Elveda meyhaneci' şarkısı çalmasın mı :)) Tabi, hep birlikte bunun bir işaret olduğunu düşünüp, gülmeye başladık. Şahsım adına konuşayım, bir yandan da tırsmadım değil yani...
Kimileri de günahlarını itiraf etmeyi tercih etti. Herkesin kararına saygılıyım; hayır kardeşim ben içiyorsam herkes içecek mantalitesi kimseye bir şey kazandırmaz. Zaten, demokrasi bunu gerektirir.... Ay bir anda siyaset meydanına bağlandım; özürlerden bir demet :)
Bir süre de cennette-cehenneme kimler gitsin, konusu tartışıldı. Herkesin gönlünde yatan ortak aslanlar olsa da, iş özele gelince listeler uzadı gitti diye düşünüyorum, çünkü ortama bir sessizlik hakim oldu.
Tam denge çalışmaya başlayacaktık ki, 'Ya', dedim, 'Yemişim dengeyi! Dünyanın da sonu gelmiş zaten!'. Neyse ki sevenlerim bana sırat köprüsünü hatırlattılar... Sonra, sırat köprüsünün nasıl bir şey olduğunu terapistimle aramızda tartışırken, kendisi konuya son noktayı koydu: ''Ne biliyim, hiç geçmedim ki!'' En sonunda kıldan ince olduğuna karar verdik. Neticede, o kadar ince bir köprüde yürümek için dengenizin süper iyi olması gerektiği hakkında fikir birliğine vardık. Ve, başladık denge çalışmaya...
Gördüğünüz gibi dünyanın son günü, hatta son saatleri gelmiş olsa bile, tedaviye devam etmem için gereken motivasyonu bir şekilde buluyorum :))
Super, keyifle okudum bence bu kuvvet dolu yaziyi. Saka bir yana bir iki defa daha okursam caktirmadan ben ruhi takviyemi almis olacagim. ;-)) Helal olsun valla Dilek.
YanıtlaSilÇok teşekkürler Yavuz abi.
YanıtlaSil