Aşık Veysel'i de Kültür Bakanlığı 'güncelledi'

Kültür Bakanlığı, Aşık Veysel'in ''Atatürk'e Ağıt'' şiirine internet sitesinde yer vermiş. Sonra da tutmuş, 1938'de Atatürk'ün ölümü üzerine yazılan şiirden şu iki dörtlüğü çıkarmış:


...
Şüphesiz bu dünya fani,

Tanrı'nın aslanı hani,
İnsi, cinsi, cem'i mahluk,
Hepsi birden ağladı.
...
İskender-i Zülkarneyin,
Çalışmadı bunca leğin,
Her millet Atatürk deyin, 
Cemiyeti akvam ağladı.
...


Bugün Kültür Bakanlığı sitesine tıkladığınızda aşağıdaki yazı çıkıyor karşınıza:


''Şiir kaynaklara göre farklılıklar göstermektedir. Birimlerimiz tarafından arşiv kayıtları incelenmekte olup şiirin orjinal hali ses dosyasıyla birlikte yakında yayına sunulacaktır. Güncelleme tarihi: 22.11.2011''


Buradan şunu anlıyoruz, kaynakların en büyük farklılık gösterdiği yer yukarıdaki iki dörtlükmüş. Şiirin tamamı olan 11 dörtlükte (biri beşli) başka hiç bir yerinde bu kadar  farklılık yokmuş. 


Bu iki dörtlük ne anlama geliyor ki, diye merak eden olursa, gugıllamak zahmetinden kurtarmak için yazıyorum: Aşık Veysel, Atatürk'ün başarısını ve halkı için yaptıklarını ''Allah'ın aslanı'' diyerek Hz. Ali'ye ve ''İskender-i Zülkarneyin'' diyerek bir çok fetihler yapan, İskenderun ve İskenderiye'yi kuran Büyük İskender'e benzetmekte imiş. 


''Atatürk'e Ağıt''taki 'güncellemeler' bunlarla bitmemiş. Aşık Veysel'in orjinal okuyuşuna göre şiirde 1. kıtanın 3. mısraındaki ''Başbuğ'' olmuş 'Süleyman'. Dokuzuncu kıtanın 3. mısraı olan ''Mareşal Fevzi'nin askerleri'' olmuş 'Mareşalin'. (Ömer Sağlam, Necati Doğru)


Atatürk'e Ağıt (Söz-Müzik: Aşık Veysel, 1938)

Ağlayalım Atatürk'e;
Bütün dünya kan ağladı.
Başbuğ olmuştu mülke
Geldi ecel, can ağladı.

Şüphesiz bu dünya fani,

Tanrı'nın aslanı hani,

İnsi, cinsi, cem'i mahluk,

Hepsi birden ağladı.

Doğu, batı, cenup, şimal!

Aman Tanrı bu nasıl hal?
Atatürk'e erdi zeval
Memur, meb'usan ağladı.

İskender-i Zülkarneyin,

Çalışmadı bunca leğin,

Her millet Atatürk deyin, 

Cemiyeti akvam ağladı.

Atatürk'ün eserleri,

Söylenecek bundan geri,
Bütün dünyanın her yeri,
Ah çekti, vatan ağladı.

Fabrikalar icat etti,
Atalığın isbat etti.
Varlığın Türke terk etti
Döndü çarh, devran ağladı.

Bu ne kuvvet, bu ne kudret,
Varıdı bunda bir hikmet
Bütün Türkler, İnönü İsmet,
Gözlerinden kan ağladı.

Tiren hattı, tayyareler...
Türkler giydi hep karalar,
Semerkant'la Buhara'lar
İşitti her an ağladı.

Siz sağ olun Türk gençleri,
Çalışanlar kalmaz geri,
Meraşal Fevzi'nin askerleri,
Ordular, teğmen ağladı.

Zannetme ağlayan gülmez,
Aslan yatağı boş kalmaz.
Yalnız gidenler gelmez
Her gelen insan ağladı.

Uzatma Veysel bu sözü
Dayanmaz herkesin gözü
Koruyalım yurdumuzu,
Dost değil düşman ağladı. 

(Gugıldayken, Kültür Bakanlığı'nın bağlantısının 'Önbellek'ine tıklarsanız, şiirin oradaki halini görebilirsiniz.)