Hoşgeldim!

Kaç zamandır aklımdaydı böyle bir şey yapmak.

Size de olur mu? Hani kafanızda evirip çevirirsiniz, doluya koyar sonra boşa alırsınız, ama bir türlü eyleme dökemezsiniz... Günler birbirini yakalamak için yarışır, aylarıysa siz tahmin edin artık; ama nafile. Sadece içiniz kemirilir, işkence çekermiş gibi bir haliniz vardır; ancak sizi en yakından tanıyanlar sorar: "Neyin var yahu?". Yanıt çok kısadır: "Yok bişi ya, aa!" Kendi kendinize 'adını' itiraf etmezsiniz ki harekete geçmek zorunda kalmayasınız. Bana çok olur, ya da en azından şimdilerde olmaya başladı.

Sonunda kendime 'adını' itiraf ettim. Benim, düşüncelerimi özellikle de politika, siyaset kısacası ne olacak bu memleketin hali düşüncelerimi birileriyle paylaşmam lazımdı. Önce yazıya dökmeye başladım. Niyetim gazatelerin serbest köşe tabir edebileceğim okuyucu yorumları kısmına göndermekti. Yazdıkça ne çok söyleyecek şeyim varmış diye düşündüm. Bir heyecan bir heyecan! Bugün aklıma ya gazeteler yayımlamazsa benim yazılarımı sorusu geldi. Tanıyanlar bilir, çok inatçıyımdır, istediğimi elde edene kadar vazgeçmem. Ama nedense, yayımlamazlarsa yayımlamasınlar, ben yine yazar, yine gönderirim demem. Acayip alınırım, küserim ve bir daha da gerçekten de hiç bir şey yazmam; çok istememe rağmen. Yani "Daha da yazmam ben bu gazetelere!" gibisinde Davos tribi :)

Halbuki fikirlerimi, deneyimlerimi yazmak, paylaşmak da istiyorum. İşte tam o anda bir ışık yandı - ampul değil ama, bir aydınlanma anı gerçekleşti. Benim asıl istediğim herşey hakkında yazmaktı! Sadece politika, siyaset alanındaki düşüncelerimi yazmak değildi; eski-yeni yaptığım işler, kek-börek olayları, beynimden çıkarılmış olan ve hala içinde büyümeye devam eden tümörler, aşkım, ailem, daha neler neler!

Hemen internete girdim, söylemesi ayıp,evimizde 7/24 kablosuz internet var. 'Blog nasıl hazırlanır' yazdım Google'a. Ta taaa, işte burdayım, hoşbuldum!